Jenny Cockshull (70) heeft artrose en is als ervaringsdeskundige betrokken bij verschillende onderzoeken van de afdeling huisartsgeneeskunde. Ze vertelt over haar ervaringen.

Jenny heeft artrose in haar handen en haar knieën. De klachten in haar handen begonnen rond 2012. Ze is toen een brace gaan gebruiken en leerde werken met haar linkerhand, terwijl ze rechtshandig is. Ook heeft ze twee kunstknieën.

Leuke orthopeed

Voordat Jenny’s knieën werden vervangen door nieuwe exemplaren, gebruikte zij een brace. “Van de orthopeed gekregen. En wat was dat een leuke orthopeed! Hij zei: ‘Je moet een brace.’ Dus ik trek zo’n gezicht van… gadver. Zegt hij: ‘Wat zeur je nou, je trekt een lange jurk aan en dan ziet niemand het!’ Dus ik zeg: ‘Juist, ik in een jurk. Ha-ha.’ Echt een leuke orthopeed, daar kon ik wel een geintje mee maken. Dus ik heb die brace en wijde broeken anderhalf jaar gebruikt. Tot het echt niet meer ging, toen werd ik geopereerd.”

Maar pijn heeft ze nooit echt gehad. “Het werd op een gegeven moment zó scheef, ik kon niet eens de koopgoot aflopen. Ik was een soort Klokkenluider van de Notre Dame, geen gezicht. Maar zelfs toen deed het nog niet echt zeer, m’n knieën deden het gewoon niet.” Tot Jenny twee nieuwe knieën kreeg. “Dat moest wel, want er was geen houden meer aan. Maar het herstel was vervelend. Het was pijnlijk, maar het heeft wel geholpen.

In beweging

Om in beweging te blijven begon Jenny aan aquarobics. “Ik ben totaal niet sportief, laten we dat vooropstellen,” lacht ze. “Maar aquarobics, dat leek me wel wat! Uiteindelijk vond ik het fantastisch.

Ook probeert Jenny nog zo veel mogelijk te lopen. Jenny: “Je wilt je eigen vrijheid weer terug en niet afhankelijk zijn van je partner of vriendinnen. Dus heb ik een aantal weken geleden een scootmobiel aangeschaft. Achterop zit een rek, voor m’n rollator. Dan ga ik weg met mijn scootmobiel, bijvoorbeeld naar het winkelcentrum, en dan parkeer ik dat ding en haal ik mijn rollator eraf. Dan ga ik lopen, want je moet blijven lopen natuurlijk! Maar dan hoef ik niet meer dat hele eind.”

Ervaringsdeskundige

Jenny zit ook in het artrosepanel van het Erasmus MC, als ervaringsdeskundige. Hier deelt ze haar ervaringen en praat ze mee over onderzoek. “Zo kan ik m’n hersenen een beetje blijven gebruiken en blijf ik betrokken bij de maatschappij. Ik vind het contact met jullie leuk en ik ga vaker de deur uit. En ik kan zo iets doen voor andere mensen die artrose krijgen. Ik heb het zelf natuurlijk ook, maar dat is bijzaak. De uitkomsten van onderzoek komen meestal niet direct in de praktijk, soms duurt dat lang. Maar wie weet, misschien heb ik er ook nog wat aan.”

Op de vraag of ze het andere mensen met artrose aanraadt ervaringsdeskundige te worden: “Als het je leuk lijkt en je iets voor de maatschappij wilt betekenen, ja!” En als ze iets tegen iedereen met artrose zou kunnen zeggen: “Het is niet leuk, maar maak er het beste van!”