“Als ik niet kan doen wat ik wil, dan doe ik wat ik kan!” Het is een mooi motto van Edith Planken (58). Edith heeft knieartrose in haar linkerknie. Daardoor heeft zij in de afgelopen jaren haar sportambities bij moeten stellen. In dit artikel deelt ze haar ervaringen, de impact van de aandoening op haar leven en hoe ze actief bijdraagt aan onderzoek naar artrose.  

Ambities bijstellen 
Edith vertelt: “Na een ski-ongeluk op 22-jarige leeftijd werd mijn linkerknie mijn zwakke punt. Regelmatig liep ik met krukken of liep ik te hinken voor een paar weken als gevolg van een verkeerde beweging. Maar halverwege de 40 ben ik gaan hardlopen. Vanaf dat moment ging het beter met mijn knie. Ik had het idee dat de spieren rondom mijn knie sterker werden door het hardlopen.” Haar trainingen leidden tot het lopen van twee halve marathons en er was ook ambitie voor een hele marathon. Helaas raakte haar knie overbelast door hard te lopen tijdens een winterperiode, op een gladde ondergrond. De overbelasting veroorzaakte een knieblessure. Het lopen van een hele marathon bleef daardoor buiten bereik.  “Ik kwam bij een sportarts terecht die, inmiddels vijf jaar geleden, de diagnose artrose stelde”, zegt Edith. 

Scherpe vragen 
Als IT-analist is Edith gewend om naar oplossingen te zoeken; een vaardigheid die ze ook gebruikt in het omgaan met haar knieartrose. Maar de verschillende sportorthopeden kunnen haar scherpe vragen over welke hoeveelheid en belastbaarheid van beweging van invloed is op haar knieartrose niet beantwoorden. Simpelweg omdat de kennis er nog niet is. Edith ging op internet op zoek en kwam zo terecht bij Artrose Gezond. Ze sloot zich aan bij het patiëntenpanel van Artrose Gezond, zodat ze haar scherpe vragen misschien via deze weg bij onderzoekers terecht kon laten komen. Via het panel kunnen patiënten namelijk een waardevolle bijdrage leveren aan onderzoek. “Als patiënt kijk je of aangeboden informatie begrijpelijk is voor iemand zonder medische achtergrond. Het is heel klein wat ik als patiënt kan doen maar wel fijn om bij te dragen”, zegt Edith met een lach. 

Bijdragen aan de wetenschap 
En nu is er dan het LoaD onderzoek. Edith is heel blij met dat onderzoek. Ze had veel vragen over kniebelastbaarheid en de gevolgen voor haar knieartrose . “Ik wil voorkomen dat de artrose versneld erger wordt door wat ik doe. Maar wat zorgt ervoor dat artrose erger wordt of juist niet? Hoeveel belasting, hoe zwaar, hoe vaak, hoe lang, …?”, somt Edith op. Dat zijn juist de vragen waar het LoaD onderzoek zich op richt. Ze heeft zich zelfs aangemeld bij de Project Advisory Committee. “Het is een internationaal project met allerlei onderzoekers van bijvoorbeeld universiteiten en medische centra. Maar bijvoorbeeld ook een sportassociatie en andere bedrijven uit verschillende landen zitten in het comité. Alles is in het Engels. Daar moest ik wel weer even aan wennen. Maar ik vind het echt heel leuk dat ik als patiënt kan meehelpen. En interessant dat je zo’n onderzoek van dichtbij kan volgen”, vertelt Edith enthousiast. 

Balans blijft belangrijk 
Edith leeft volgens haar motto en heeft inmiddels andere sporten omarmd zoals bijvoorbeeld fitness en boulderen. Zeer intensieve sporten die minder belastend voor haar knie zijn. In het dagelijks leven heeft Edith weinig hinder van haar knieartrose, zolang ze geen gekke dingen doet. Het zal voor haar altijd belangrijk blijven om te zoeken naar de balans tussen een activiteit en de belastbaarheid van haar knie. Edith blijft er monter bij. Ze geniet van wat ze wel kan doen zoals lange bergwandelingen maken met haar man tijdens vakanties. Ondertussen kijkt zij uit naar de resultaten van het LoaD onderzoek. 

Meer weten over LoaD? Zie het nieuwsbericht op de website van Artrose Gezond.